Prawo Biota-Savarta – prawo stosowane w elektromagnetyzmie i dynamice płynów. Pozwala określić w dowolnym punkcie przestrzeni indukcję pola magnetycznego, której źródłem jest element przewodnika, przez który płynie prąd elektryczny. Oryginalna wersja została sformułowana dla pola magnetycznego.

Trójosiowy teslametr pozwala na łatwą rejestrację wartości poziomów pola magnetycznego. Oprogramowanie PC umożliwia podgląd wartości pomiarowych bezpośrednio na komputerze, co pomaga w szybszym tworzeniu praktycznych raportów z ćwiczeń. W pakiecie ćwiczeń proponujemy badanie prawa Biota-Savarta przeprowadzane przy pomocy dwóch klasycznych elementów: cewki Helmholtza oraz cewki elektromagnetycznej (solenoid).

                                             

Cewka elektromagnetyczna (solenoid) to urządzenie składające się z drutu elektrycznego nawijanego spiralnie w celu utworzenia długiej cewki. Dzięki przepływowi prądu, wytwarzane jest pole magnetyczne - w spirali pole jest praktycznie jednorodne. Zaletą cewki elektromagnesu (solenoid) jest jej jednorodność. Jednak są też wady: zajmuje więcej miejsca niż cewki Helmholtza i nie może generować silnego pola magnetycznego bez kosztownego sprzętu i systemu chłodzenia.

Cewki Helmholtza to urządzenia składające się z dwóch okrągłych cewek o tym samym promieniu, równoległych i umieszczonych naprzeciw siebie w odległości równej ich promieniowi. Obieg prądu elektrycznego w tych cewkach wytwarza w ich sąsiedztwie pole magnetyczne, które jest równomierne w środku przekroju. Ten typ cewki jest często używany w fizyce do tworzenia stosunkowo niskich quasi-jednorodnych pól magnetycznych przy użyciu niewielkiej ilości aparatury. Można go na przykład wykorzystać do wyeliminowania wpływu ziemskiego pola magnetycznego. Cewki Helmholtza można modelować za pomocą kombinacji n zwojów, przez które przepływa ten sam prąd I, o tych samych promieniach R i oddzielonych odległością R.